Pantaleon i wizytantki

Nie ma co czekać na lepszą chwilę - nową naklejkę naklejam od razu, pachnące mydło od razu ląduje przy umywalce, a tę śmieszną przyprawę chcę od razu wypróbować w kuchni! Zatem jak dostałam książkę od przyjaciółki, to postanowiłam ją przeczytać... od razu! 

Tytuł: Pantaleon i wizytantki
Tytuł oryginału: Pantaleón y las visitadoras

Autor: Mario Vargas Llosa
Tłumacz: Carlos Marrodán Casas 

Rok: 1973 / 2025
Wydawnictwo: Znak
ISBN: 978-83- 240-9574-2

Pantaleon jest żołnierzem cnotliwym, przestrzegającym zasad, wierzącym w ład, porządek i rozwój. Nie spodziewa się jednak najnowszego zadania, do którego delegują go dowódcy. Ma on utworzyć specjalną Służbę Wizytantek - kobiet świadczących usługi związane z najstarszym zawodem świata. Przyczyna? Liczba gwałtów, nieślubnych dzieci i istnego zaślepienia chucią wśród żołnierzy zaczyna wymykać się spod kontroli. 

 

Główny bohater, chociaż początkowo onieśmielony charakterem zadania, szybko bierze się do roboty i z przekomicznym poświęceniem rzuca się w wir spełniania rozkazów. 

Możecie sobie wyobrazić komizm sytuacyjny - absurdy wojaczki i priorytetów przypominają mocno Paragraf 22 (klik do recenzji!). Ale pokazują też gorycz wynikającą z zaślepienia i wątpliwej moralności. Mamy tutaj też fanatyzm religijny - bardzo groteskowy! A że fabuła dzieje się na peruwiańskim odludziu, przewiną się też postacie szemrane, prymitywne, zagubione. 

Chociaż wydaje mi się, że temat dałoby się wyczerpać w krótkiej formie, Llosa bawi się narracją - mamy tu raporty wojskowe, całe audycje radiowe, prywatną korespondencję i rozdziały z pomieszanymi dialogami - tak jakby nakładały nam się 3 różne sceny, a dialogi pozornie nie łączyły się w jedną spójną wypowiedź. 

To moje pierwsze spotkanie z autorem, więc tym bardziej dziękuję za prezent i polecenie! Ale trudno mi powiedzieć, czy książka mi się podobała - raczej uchyliła rąbka tajemnicy co do warsztatu literackiego noblisty, bo przyjemność z lektury jest bardziej literaturoznawcza niż fabularna!