Królowa cukru

Sama Oprah Winfrey polecała tę książkę jako epicką powieść o współczesnych Stanach Zjednoczonych. Czy po takiej rekomendacji trzeba dodawać coś jeszcze?

Tytuł: Królowa cukru

Autor: Natalie Baszile

Rok: 2018

Wydawnictwo: Literackie

ISBN: egzemplarz recenzencki

Otóż niestety trzeba. Główna bohaterka Charley otrzymuje w spadku plantację trzciny cukrowej. Z zawodu uczy niepokorną młodzież sztuki, jest wdową i obwinia się o nieszczęśliwy wypadek córki, jej relacje z matką nie należą do najprostszych, a o cukrze wie tyle, co nic - tzn. wie, na której półce w sklepie go znaleźć. 

Nie zastanawiając się ani chwili dłużej, pakuje siebie i córkę i wyruszają do Luizjany, żeby podjąć się ciężkiej pracy i zyskać tak upragnioną stabilizację finansową. 

Charley jednak nie spodziewa się zastać takiej ruiny. Zarządca plantacji na dzień dobry składa wymówienie, kobiety nie stać na wynajęcie własnego mieszkania, więc zajmuje z córką pokój u swojej prababki, trzciny nikt nie doglądał, sezon w pełni, a na domiar złego na horyzoncie pojawia się jej przyrodni brat, który pokrzywdzony testamentem ich wspólnego ojca próbuje prośbą i groźbą wkupić się w łaski nowo upieczonej plantatorki. 

Opowieści w amerykańskim stylu "from zero to hero" nie wnoszą na obecnym rynku już niestety nic nowego w umysł czytelnika. Fabuła jest przewidywalna - długo dzieje się źle, Charley jest porywcza, na przemian zrezygnowana i zdeterminowana, wolno się uczy i zaniedbuje wszystko i wszystkich, żeby w końcu postawić na swoim. Szukanie swojego miejsca na ziemi nie ma w sobie nic epickiego, a to, że głupi ma zawsze szczęście, jest jedynym wnioskiem, jaki wyniesiemy z lektury.

Wszystkie kobiety w tej rodzinie są płytkie jak kałuża w czerwcu, lamentują nad swoimi błędami i próbują je naprawić z cytatami z Biblii na ustach, ale stale bez zastanowienia nad swoim postępowaniem.

Brat narkoman ma natomiast tyle złego za skórą, że aż ręka świerzbi, żeby wygonić gnoja na bruk, ale w imię jakichś niepojętych wartości daje mu się 30 szans na poprawę. Żadnej niestety cham nieudacznik wykorzystać nie umie. 

Jedyną wartością z lektury jest wyniesiony obraz współczesnego południa, które w zasadzie tak bardzo się nie zmieniło od czasów wojny secesyjnej, jak Lincolnowi się marzyło i jednak nie jest tak przyjazne, jak wskazują legendy. Huragany, ceny prowadzenia plantacji, a ponadto nieprzyjazna sytuacja społeczna - bo przecież jakim cudem kobieta i to czarnoskóra ma czelność stawiać się białym spasionym plantatorom - pokazuje obraz, który rzadko ukazywany jest w mediach.

Sam debiut jednak bardzo przeciętny. Jak na absolwentkę filologii angielskiej i studiów afro-amerykańskich wydawałoby się, że autorka będzie wiedziała, jak nie napisać kolejnej sztampy. 

Może jednak się okazać, że jesteście fanami takich opowieści, a tylko mnie książka nie przypadła do gustu. Powinniście zatem wiedzieć, że książka będzie dostępna od 19 września. Koniecznie dajcie znać jak wrażenia!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję serdecznie Wydawnictwu literackiemu!