Najdłuższa noc

Tytuł: Najdłuższa noc
Autor: Marek Bukowski i Maciej Dancewicz
Rok: 2017

Proszę Państwa, jest moc! Nie sądziłam, że będę w stanie coś takiego napisać o współczesnym polskim kryminale, ale ta książka jest rewelacyjną lekturą. 

Autorzy porządnie podeszli do wyzwania i stworzyli opowieść, która wciąga, oddaje charakter epoki, nie męczy, przenosi nas na początek XX w. i prezentuje postacie, które budzą w nas żywe emocje. 

Czapki z głów za dokładny research, zapoznanie się z faktami historycznymi dotyczącymi początku epoki, ale również za rozbudowanie fabuły na tyle, że jesteśmy w stanie z lekka prześledzić nawet sytuację polityczną na świecie. Autorzy wiedzą czym jest powstanie bokserów w Chinach, wojna rosyjsko-japońska lub w którym roku ukazał się film Podróż na księżyc. 

Jeśli chodzi o rozwój kryminalistyki, to widzimy, że znowu autorzy odrobili lekcje i podają nam prawdziwe nazwiska i teorie, w tym znanego moim czytelnikom pana Cesare Lombroso, który swoje absurdalne teorie opisał w wielu dziełach naukowych (link do recenzji).

Cała ta wiedza jednak przekazywana jest czytelnikowi w sposób nienachalny, jako ciekawostki rzucane mimochodem, a jednak bardzo trafnie usytuowane w tekście, który czyta się bardzo dobrze.

Kolejnym plusem książki jest dbałość o detale i opisywane szczegóły architektoniczne. Większość akcji dzieje się w Krakowie, zatem ktokolwiek Kraków zna, ten może swobodnie poruszać się po Plantach lub Kazimierzu z bohaterami książki. Jednak autorzy zwracają uwagę na kamienice, dworce (zwłaszcza ten w Wiedniu) i inne szczegóły, które nadają swojego rodzaju smaku całej opowieści.

Postacie za to, tak jak już pisałam, budzą żywe emocje. Co oznacza, że znajdą się bohaterowie, za których trzymamy kciuki, ale też i tacy, którzy budzą naszą złość, irytację lub podziw. 

Fabuła jest na tyle rozbudowana, że od razu wiemy, że coś się dzieje, ale jednocześnie tło jest doskonale zarysowane i dzięki temu czytelnik bez problemu odnajduje się w późniejszym rozwoju akcji. Jeden drobny mankament - właśnie niektóre interakcje bohaterów, na które czekamy pół książki, są przedstawione bardzo lakonicznie, wręcz filmowo i pozostawiają niedosyt, bo chciałoby się może więcej, bardziej szczegółowo. Ale i tak jest super!

Sam styl książki: połączenie Rodziewiczówny i Dana Browna w polskim wydaniu, tak jak pisałam na początku: jest moc. A końcówka!? Końcówka!? Ja czytałam jak na szpilkach, spodziewałam się jednego zwrotu akcji, wyszło więcej. Takie powinny być kryminały! Pozwalać czytelnikowi na własną dedukcję, ale jednocześnie zaskakiwać zakończeniem. Muy bueno!

Jeśli chodzi o moje reakcje, to już wiecie wszystko. O książce dużo się mówi, ponieważ powiązany z nią serial Belle Epoque już od jutra będzie można oglądać jako nową produkcję stacji TVN.

Nie umiem powiedzieć na ile dokładnie książka odzwierciedla wydarzenia z serialu, ani co było pierwsze, jajko czy kura, ponieważ jest to niespotykany dotąd w Polsce manewr marketingowy: tego samego dnia premierę ma serial i książka. Podejrzewam, że będą się one uzupełniały. Zobaczymy teraz czy moim oczekiwaniom sprosta produkcja telewizyjna, ale książka jest warta grzechu. 

Pamiętajcie, premiera już jutro! ^_^

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Muza S.A. oraz firmie Business and Culture.