Córy ziemi

Bardzo chciałam zacząć przygodę z tą autorką od tytułu Las zna twoje imię, ale akurat ktoś ją już zwędził z biblioteki. Postawiłam więc na mniej popularny tytuł i moje uczucia podczas lektury zmieniały się średnio co sto stron!

Tytuł: Córy ziemi
Tytuł oryginału: Las hijas de la tierra

Autor: Alaitz Leceaga
Tłumacz: Jerzy Żebrowski

Rok: 2019 / 2021
Wydawnictwo: Albatros
ISBN: 978-83-8215-417-7

Zaczęło się świetnie - trzy siostry rzekomo noszą w sobie diabła. Wszyscy w małym hiszpańskim miasteczku wiedzą, że są opętane, bo są rude, leworęczne, wraz z ich urodzeniem w miasteczku zaczęła panować susza i nieurodzaj, a z plantacji winogron przecież zysk czerpie cała społeczność. Dodatkowo choroba jest dziedziczna i wszystkie kobiety z rodu Veltran-Belasco kończą tragicznie. Najczęściej z winy ciotek-dewot, nieudanych egzorcyzmów lub mężczyzn tyranów. Ale to historia stara jak świat. 

 

Gloria, najstarsza z sióstr próbuje walczyć z przytłaczającym poczuciem winy, niezdrową relacją z bratem bliźniakiem, ale przede wszystkim z wpojonym przekonaniem, że wszystkie kobiety z jej rodziny są szalone. Dopiero z czasem dociera do niej, że jedynymi demonami w jej życiu są mężczyźni wykorzystujący kobiecą niemoc i niewidoczną pozycję w społeczeństwie. 

Gdy ojciec, głowa rodu, zaczyna prowadzić interesy z winiarzami z Francji, Gloria siłą rzeczy nawiązuje nowe relacje i utwierdza się w przekonaniu, że musi zacząć walczyć o swoje. Zarówno w domu, jak i w miasteczku, którym rządzi chory z ambicji burmistrz. 

Trup pada gęsto, przygody sióstr rozciągnięte są na lata, nowe postacie i nowe wątki dodają smaku zwrotom akcji i książkę czyta się w końcu jednym tchem. Jako kobiety, jesteśmy zawsze głodne opowieści o zdobywaniu niezależności, miłości, poświęceniu i zwycięstwie. Choć opowieść umiejscowiono w końcówce XIX w., niektóre motywy i prawdy są wiecznie żywe, nawet gdy mamy prawo głosu i zajmujemy stanowiska kierownicze. 

Zatem fabuła nie rozczarowuje! Prawdę mówiąc miałam wrażenie, jakbym zagłębiała się w filmową historię, którą już kiedyś widziałam, ale nie znalazłam żadnej wzmianki o adaptacji tego tytułu. 

Gorzej jednak z warsztatem literackim. Autorka ma tendencję co trzy strony powtarzać raz już wygłoszony dialog, jakby była bardzo dumna z wymyślonego konceptu. Plus jest taki, że w połowie książki odczuwamy różnicę - chyba w tym miejscu zatrudniono redaktora, bo irytujące powtórzenia znikają, a tekst staje się bardziej płynny.

Inny problem to postacie, które nie są autorce szczególnie potrzebne do fabuły - są one skrupulatnie pomijane, tak jakby nie żyły w tym samym domu / miasteczku co główne bohaterki i nie miały wpływu na ich czynności. Lub są po prostu uśmiercane. Przypomina to jakieś young adult, gdzie postać rodzica jest pominięta, a główny bohater żyje w autonomicznej próżni i wchodzi w interakcje tylko z wybranymi postaciami. Dziwne to i zarazem dość przewidywalne, jak zorientujemy się w schemacie. 

Ale wydaje mi się, że jak dacie książce szansę, to nie powinna Was rozczarować. Co ciekawe, na portalach czytelniczych ma wyższe oceny niż wspominany na początku tytuł, którego szukałam. Dla mnie sięgnięcie po literaturę hiszpańską było wyjściem ze strefy komfortu i czuję, że dobrze zrobiłam, bo opowieść zrekompensowała niedociągnięcia techniczne.