Dwa księżyce

Czy planowałam zostawić tę książkę na wyjazd do Kazimierza? Tak, ale po kilku stronach już nie mogłam się od niej oderwać! 

Tytuł: Dwa księżyce
Autor: Maria Kuncewiczowa 

Rok: 1933 / 2025
ISBN: 978-83-68367-70-6
Wydawnictwo: Marginesy

Międzywojenny Kazimierz Dolny widziany oczami artystki, która początkowo dość niechętnie wybrała to małe miasteczko jako swój dom. I chociaż sama byłam tam tylko kilka razy, to doskonale widzę rynek ze studnią, kościół farny, wąwozy i Wisłę, które opisuje Kuncewiczowa. 

W swoich opowiadaniach przedstawia historię mieszkańców Kazimierza - Polaków i Żydów, starych i młodych. Ale też przyjezdnych letników i artystów szukających natchnienia. Zabobon miesza się ze sztuką, a życie codzienne z egzotyką. Błoto i rynsztok płyną między muślinami pięknych sukni, a przyziemne udręki towarzyszą wybujałym marzeniom.

Chociaż każde opowiadanie stanowi odrębny tekst, to postacie przeplatają się, a im dalej posuwamy się z lekturą, tym lepiej rozumiemy i lokalnych i przyjezdnych. Język nie jest pompatyczny ani staroświecki, ale pięknie oddaje cierpienie ślepca, udrękę malarza czy kaprysy aktoreczki. A to wszystko wpisane zostaje w krajobraz i pejzaż. Kto był chociaż raz w Kazimierzu, na pewno zwrócił uwagę na mielizny na rzece, trzy krzyże dominujące nad miasteczkiem, czy stary zamek. Te punkty charakterystyczne, jak i masa kwiatów i roślin stanowią nieodłączny element tej krótkiej formy. 

Choć poprzednia książka Kuncewiczowej, którą czytałam - Tristan 1946 (tu recenzja) - posiadała inny rodzaj psychologicznej głębi, to Dwa księżyce, też zrobią na Was wrażenie. W sposób lżejszy i bardziej przystępny nakreślą różnorodne charaktery, śmieszne i poważne problemy, a wszystko to w pięknej pochwale ukochanego miasteczka. 

Polecam z całego serca. Dajcie szansę epoce, która już odeszła i miasteczku, które ciągle roztacza tę samą aurę niesamowitego artyzmu! 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Marginesy!